In 1983 klopten bij het onderwijzersechtpaar Roberta en Ademilson regelmatig kinderen aan de deur die vroegen om kleding, eten of wat geld. Ze bleken niet naar school te gaan, omdat ze moesten bedelen. Roberta en Ademilson begonnen daarop een avondschool, die steeds meer kinderen en jongeren trok. Ze richtten daarom CAMM op, Centro de Atendimento das Meninhas e Meninhos. Met hulp van Terre des Hommes uit Zwitserland konden ze na een paar jaar een terrein met gebouwen aankopen in de wijk Linha do Tiro, een van de gewelddadigste wijken van Recife. CAMM kon vanaf dat moment ook overdag kinderen opvangen.
Dit jaar vierde CAMM het 35-jarig bestaan, een bestaan dat niet zonder problemen is verlopen. Zo moest een uitbreiding van het project met een boerderij weer worden opgegeven, omdat het fysiek te gevaarlijk werd voor kinderen en begeleiders. Ook beëindigden veel buitenlandse organisaties de financiële ondersteuning van CAMM, omdat ze hun prioriteiten verlegden, of omdat ze vonden dat CAMM op eigen benen moest kunnen staan. Maar van de kinderen uit de sloppenwijken kan geen bijdrage worden gevraagd, en ook van de Braziliaanse overheid is er nauwelijks steun.
Nog steeds vangt CAMM dagelijks kinderen op, die dan dus niet lopen te bedelen of met geweld of drugs in aanraking komen. De leiding berust inmiddels grotendeels bij Carlos, de zoon van Roberta en Ademilson, en bij Christiane en Elisangela, die als kind in CAMM werden opgevangen, en er na hun studie terugkeerden.